Jaaaaa,
daar ben ik weer 's! Mijn bedoeling met deze blog was om autisme op een
luchtige manier te beschrijven. Dat gaat niet zo goed als je je hele
leven -en ik ben al heel lang geen 20 meer, dus dat duurt nog wel even-
in een nieuw perspectief moet plaatsen.
Gelukkig
is mijn humor niet ondergesneeuwd door alle prikkels van vroeger en nu,
dus toen ik een tijdje terug de kat uit bed woelde met mijn volle hoofd
kwam een liedje van Lenny Kuhr naar boven en daar kreeg ik allerlei
gedachten bij.
Autisten
gaan vaak via associaties van gedachte naar gedachte. Zo ging het ook
met dit liedje. Ik heb mijn geestelijk commentaar bij de tekst
geschreven en ik hoop dat jullie er -of je je er in herkent of niet-
vriendelijk om kunnen lachen.
Lenny Kuhr
Weet je wat
ik dacht, vandaag nog even dacht (ik denk
zoveel dat ik het vaak zelf niet meer weet)
"Wat
ben je toch een engel als je kijkt en naar me lacht (engelen bestaan niet, want een echte autist is atheïst)
Je tanden
zijn zo wit, je ogen zuidelijk en zacht (wit
is duidelijk, maar hoe kunnen ogen zuidelijk en zacht zijn?)
Maar ja,
maar ja, maar ja maar ja maar ja (ik wou
dat ik wat meer ‘maar ja’ in het leven kon staan)
't Is me nog
niet duidelijk wat jij van mij verwacht" (inderdaad, daar heb ik meestal last van)
Weet je wat
ik vond, vandaag nog even vond (ik vind
heel wat en dat vindt niet iedereen leuk)
We passen
bij elkaar, je bent zo donker, ik zo blond (ja,
ik ben af en toe wel van het zwartwitdenken)
Je bent een
beetje lang maar ik kan toch wel bij je mond (en wat moet ik doen bij die mond?)
Maar ja,
maar ja, maar ja maar ja maar ja
'k Ben een
beetje bang, ik wou dat ik je maar verstond (dat
zou inderdaad heel fijn zijn, want de wereld is één grote onduidelijke brij
waar de grootste held het in z’n broek zou doen)
refrein: (het refrein zou mijns inziens het positieve autismelijflied
moeten worden)
Wat moet ik
met je doen, wat zal ik voor je zijn
Het is zo
ongewis en toch wel reuzefijn
Ik heb me
van m'n leven niet zo wonderlijk gevoeld
Maar ja,
maar ja, maar ja maar ja maar ja
'k Zou wel
willen weten hoe je glimlach is bedoeld (ja nou!)
De vogels
wonen boven, de vissen weer beneden
De aarde is
een bol en heus niet zonder reden (waarom, waarom waaróóóóm?!)
Ik weet een
heleboel, ik weet alleen niet wat ik voel (en
dan zijn er mensen die denken dat ik dom ben, terwijl ik meer kennis heb dan
menig neurotypisch mens)
Maar ja,
maar ja, maar ja maar ja maar ja (daar
zou ik me inderdaad niks van aan moeten trekken)
(2x) 'k Heb
me ondertussen toch maar door je laten kussen (ik heb dus ondertussen dingen gedaan die ik eigenlijk niet wilde, maar
waar ik de tijd niet voor had om te overdenken)
Weet je wat
ik wou, wat ik 't liefste wou
Ik wou dat
ik vertellen kon hoeveel ik van je hou (het
vertellen gaat misschien nog wel al gaat dat wel ’s op een wijze die niet
begrepen wordt, het laten zien is een heel ander verhaal)
Ik ken je
pas een dag en denk alleen aan jou (dat
komt omdat nieuwe indrukken te lang in het voorportaal van m'n geheugen blijven hangen)
Maar ja,
maar ja, maar ja maar ja maar ja
Misschien is
't gevaarlijk, doe ik alles veel te gauw (ja,
het zou leuk zijn als ik wat meer de tijd krijg om indrukken rustig te laten
bezinken)
refrein
De zeeen
zijn van water, de aarde is van aarde
De lucht die
is van lucht, dat zijn de vaste waarden (vaste
waarden zijn ok, maar lucht bestaat ook gedeeltelijk uit water…)
Die dingen
weet ik goed, ik weet alleen niet wat ik moet (je moet de goede richting op varen, maar dan zonder kompas en o wee als je de verkeerde kant op gaat)
Maar ja,
maar ja, maar ja maar ja maar ja
(4 x) 'k Heb
me ondertussen toch maar door je laten kussen (sodeju en dat wel vier keer in dit refrein! Dan ben ik aardig aan je
gewend geraakt en dat zal wel een paar maanden geduurd hebben)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten