woensdag 23 oktober 2013

Liedtekst 'Maar ja' met autistische ogen bekeken

Jaaaaa, daar ben ik weer 's! Mijn bedoeling met deze blog was om autisme op een luchtige manier te beschrijven. Dat gaat niet zo goed als je je hele leven -en ik ben al heel lang geen 20 meer, dus dat duurt nog wel even- in een nieuw perspectief moet plaatsen. 

Gelukkig is mijn humor niet ondergesneeuwd door alle prikkels van vroeger en nu, dus toen ik een tijdje terug de kat uit bed woelde met mijn volle hoofd kwam een liedje van Lenny Kuhr naar boven en daar kreeg ik allerlei gedachten bij. 

Autisten gaan vaak via associaties van gedachte naar gedachte. Zo ging het ook met dit liedje. Ik heb mijn geestelijk commentaar bij de tekst geschreven en ik hoop dat jullie er -of je je er in herkent of niet- vriendelijk om kunnen lachen.

Lenny Kuhr

Weet je wat ik dacht, vandaag nog even dacht (ik denk zoveel dat ik het vaak zelf niet meer weet)
"Wat ben je toch een engel als je kijkt en naar me lacht (engelen bestaan niet, want een echte autist is atheïst)
Je tanden zijn zo wit, je ogen zuidelijk en zacht (wit is duidelijk, maar hoe kunnen ogen zuidelijk en zacht zijn?)
Maar ja, maar ja, maar ja maar ja maar ja (ik wou dat ik wat meer ‘maar ja’ in het leven kon staan)
't Is me nog niet duidelijk wat jij van mij verwacht" (inderdaad, daar heb ik meestal last van)

Weet je wat ik vond, vandaag nog even vond (ik vind heel wat en dat vindt niet iedereen leuk)
We passen bij elkaar, je bent zo donker, ik zo blond (ja, ik ben af en toe wel van het zwartwitdenken)
Je bent een beetje lang maar ik kan toch wel bij je mond (en wat moet ik doen bij die mond?)
Maar ja, maar ja, maar ja maar ja maar ja
'k Ben een beetje bang, ik wou dat ik je maar verstond (dat zou inderdaad heel fijn zijn, want de wereld is één grote onduidelijke brij waar de grootste held het in z’n broek zou doen)

refrein: (het refrein zou mijns inziens het positieve autismelijflied moeten worden)
Wat moet ik met je doen, wat zal ik voor je zijn
Het is zo ongewis en toch wel reuzefijn
Ik heb me van m'n leven niet zo wonderlijk gevoeld
Maar ja, maar ja, maar ja maar ja maar ja
'k Zou wel willen weten hoe je glimlach is bedoeld (ja nou!)

De vogels wonen boven, de vissen weer beneden
De aarde is een bol en heus niet zonder reden (waarom, waarom waaróóóóm?!)
Ik weet een heleboel, ik weet alleen niet wat ik voel (en dan zijn er mensen die denken dat ik dom ben, terwijl ik meer kennis heb dan menig neurotypisch mens)
Maar ja, maar ja, maar ja maar ja maar ja (daar zou ik me inderdaad niks van aan moeten trekken)
(2x) 'k Heb me ondertussen toch maar door je laten kussen (ik heb dus ondertussen dingen gedaan die ik eigenlijk niet wilde, maar waar ik de tijd niet voor had om te overdenken)

Weet je wat ik wou, wat ik 't liefste wou
Ik wou dat ik vertellen kon hoeveel ik van je hou (het vertellen gaat misschien nog wel al gaat dat wel ’s op een wijze die niet begrepen wordt, het laten zien is een heel ander verhaal)
Ik ken je pas een dag en denk alleen aan jou (dat komt omdat nieuwe indrukken te lang in het voorportaal van m'n geheugen blijven hangen)
Maar ja, maar ja, maar ja maar ja maar ja
Misschien is 't gevaarlijk, doe ik alles veel te gauw (ja, het zou leuk zijn als ik wat meer de tijd krijg om indrukken rustig te laten bezinken)

refrein

De zeeen zijn van water, de aarde is van aarde
De lucht die is van lucht, dat zijn de vaste waarden (vaste waarden zijn ok, maar lucht bestaat ook gedeeltelijk uit water…)
Die dingen weet ik goed, ik weet alleen niet wat ik moet (je moet de goede richting op varen, maar dan zonder kompas en o wee als je de verkeerde kant op gaat)
Maar ja, maar ja, maar ja maar ja maar ja
(4 x) 'k Heb me ondertussen toch maar door je laten kussen (sodeju en dat wel vier keer in dit refrein! Dan ben ik aardig aan je gewend geraakt en dat zal wel een paar maanden geduurd hebben)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten